در باره دوستى

300.وَ قَالَ (علیه السلام) :مَوَدَّةُ الْآبَاءِ قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ  وَ الْقَرَابَةُ أَحْوَجُ إِلَى الْمَوَدَّةِ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ.

امام علیه السّلام (در باره دوستى) فرموده است : 1-(اثر) دوستى پدران بین پسران (مانند) خویشاوندى است (چون پسران از دوستى و دشمنى كه بین پدرانشان بوده ارث مى برند و اصل در یارى نمودن بیكدیگر دوستى است و خویشاوندى از اسباب آنست) 2-  و (از اینرو) خویشاوندى به دوستى نیازمندتر است از دوستى به خویشاوندى (ابن ابى الحدید در اینجا مى نویسد: از كسى پرسیدند: از برادر و دوستت كدام را بیشتر دوست دارى گفت: برادرم را اگر دوست باشد).